Lasy okalające zalew Karaś, kryją wiele historycznych artefaktów, takich jak np. studnie, których wg mapy jaką posiadają Lubskie Wodociągi i Kanalizacja Sp. z o.o. wspólny wylot znajduje się właśnie nad zalewem.
„Podziemne budowle”, wykonane z cegły klinkierowej, to ponad 100-letnie instalacje hydrotechniczne, doskonale zachowane, wymagające jedynie drobnych napraw, aby spełniać swoją funkcję jako źródło czystej wody.
Studnie działają na zasadzie samo wypływu. Można porównać je do źródeł artezyjskich, gdzie wody podziemne występują pod ciśnieniem hydrostatycznym, co zapewnia im zdolność do samodzielnego wypływu na powierzchnię. Odpowiednie warunki do wytworzenia ciśnienia hydrostatycznego występują najczęściej na obszarach o nieckowatym układzie warstw skalnych. Od wód gruntowych odróżnia je istnienie warstwy nieprzepuszczalnej w stropie.
Szacuje się, że ów studnie dostarczają ok. 50m3 wody na dobę tj. ok. 18 000m3 na rok.
Domniemywać można, że instalacja ta zasilała w wodę miasto, czyli spełniała funkcję pierwszego wodociągu Lubska.
Woda w studniach ma bardzo dobre parametry. Jest czysta, źródlana i dobrze natleniona.
Z uwagi na obecne położenie studni, głównie na terenie należącym do Lasów Państwowych, prowadzone były już wstępne rozmowy z Nadleśnictwem Lubsko, w celu przejęcia gruntów w obrębie wodnego kolektora.
Odkrycie podziemnych źródeł warto zabezpieczyć, odrestaurować i wykorzystać do celów edukacyjnych dla uczniów, oraz jako atrakcję dla mieszkańców i turystów.
